γιατί δεν χρησιμοποιώ το σύνθημα της Πρωτοβουλίας

Όσες και όσοι με ξέρουν και γνωρίζουν το πώς κινήθηκα 8 χρόνια τώρα σε σχέση με την Πρωτοβουλία, ίσως αναρωτηθούν πώς εγώ ένας «πειθαρχημένος στρατιώτης» δεν πειθαρχώ ΚΑΙ αυτή τη φορά και δεν χρησιμοποιώ όπως οφείλω (αφού το περίμενα που το περίμενα το σύνθημα όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα...). Δεν είναι ότι το σύνθημα δεν είναι ωραίο ή «σωστό» ή ό,τι άλλο. Εξάλλου, ποια είμαι εγώ για να κρίνω την επικοινωνιακή διείσδυση ενός συνθήματος; Εάν ήμουν σε θέση θα έκανα άλλη δουλειά και θα ήμουν και πλούσια. Σάματι το προηγούμενο μου άρεσε; Εκείνο το «ανάσα ζωής»; Αλλά ήταν πιο κοντά μου, δεν με έθιγε σε όσα κάνω και πιστεύω, δεν ήταν προπετές, ήθελα στο κάτω-κάτω να πάρω μία ανάσα κι εγώ. 

Ο λόγος που δεν χρησιμοποιώ, λοιπόν, το τωρινό σύνθημα είναι γιατί αισθάνομαι μικρομέγαλη να το χρησιμοποιήσω ως κοινοτική σύμβουλος. «με γνώση και φιλοδοξίες»! Και άντε, ας πούμε ότι παρά το ότι είμαι υποψήφια Κοινοτική γνωρίζω κάποια πράγματα, τα γνώρισα εν πάσει περιπτώσει μέσα από 3,5 χρόνια σκληρής δουλειάς στην Κοινότητα, στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στις εκδηλώσεις που μου αναθέτει ο δήμαρχος. Έμαθα ΚΑΠΩΣ τις διαδικασίες, μπορώ να στήσω μία σωστή –ή σχεδόν– εκδήλωση (η φίλη μου ΕΣ από το γραφείο δημάρχου ας μην γελάσει με τα λεγόμενά μου…). Αλλά, εκείνο το «φιλοδοξίες» τι είναι και πώς να σημασιολογηθεί για και από έναν άνθρωπο που πιστεύει στις συλλογικότητες μέχρις αηδίας και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΔΟΞΟΣ πιο πολύ από το μπόι του, πέρα από το πάπλωμά του; Ενδεχομένως, εάν δεν είχα μία δουλειά που υπεραγαπώ να ήμουνα πολιτικός και το σύνθημα να με κάλυπτε. Αλλά δεν είμαι. Είμαι δασκάλα στο Πανεπιστήμιο και στον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με τα κοινά, όπως είμαι, δηλαδή με πάθος και ενίοτε με λάθος τρόπο, αλλά πάντοτε με ανιδιοτέλεια και άδολα.

Λοιπόν, αυτή τη φορά δεν θα υπακούσω. Το δικό μου σύνθημα είναι «ακόμα ένα βήμα μπροστά», με τη φιγούρα του δημάρχου να μας κλείνει το μάτι με νόημα. Όχι, δεν τα κάναμε όλα τέλεια, όχι, υπολειπόμαστε σε πολλούς τομείς, αλλά έγιναν βήματα. Και, προσωπικά, ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ME KAΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ, επιθυμώ διακαώς «ακόμη ένα βήμα μπροστά».

Κλείσιμο ματιού και προς την εμπνευσμένη ταινία του Δημήτρη Αθυρίδη. Ευχαριστίες στον Βασίλη Ντούσα για την ευγενή παραχώρηση. Όπως τραγουδούσαμε και παλιά: “with a little help from my friends”.